شبکه های اعلام حریق به مجموعه ای از تجهیزات آتش نشانی گفته می شوند که وظیفه خبر دادن و آشکارسازی محل وقوع حریق را برعهده دارند.سیستم اعلام حریق به گونه ای طراحی شده است تا افراد را در مواقع اضطراری آگاه کرده تا برای محافظت از خود، کارمندان و عموم مردم اقدامی انجام شود. و در دفاتر، کارخانه ها و ساختمان های عمومی یافت می شوند.

این سیستم ها بخشی از برنامه روزمره ما شده اند، درواقع اغلب تا زمانی که در آن مکان یا موقعیت اتفاقی ایجاد نشود، نادیده گرفته می شوند. سیستم اعلام حریق هرچه باشد، در صورت فعال شدن، توسط زنگ های هشدار تعبیه شده در آنها، افراد موجود در ساختمان را برای انتقال پیام آتش سوزی و تخلیه آن آگاهی می دهند. این سیستم ها همچنین ممکن است دارای یک سیستم سیگنال از راه دور باشند که می تواند از طریق ایستگاه مرکزی به نیروهای آتش نشانی هشدار دهد.

اعلام حریق آدرس پذیر

دستگاه‌های اعلام حریق و پنل‌های کنترلی که به عنوان «اعلام حریق آدرس پذیر» شناخته می‌شوند، با توانایی آن‌ها در شناسایی هر یک از دستگاه‌های فعال در زمینه اعلام حریق متمایز می‌شوند. این نوآوری فنی، الزامات نظارت الکتریکی بر تمامی دستگاه‌های اعلام حریق را برآورده می‌کند و ابزاری را برای شناسایی نقطه‌ای در ساختمان که در آن ابتدا زنگ هشدار فعال شده است، فراهم می‌کند

با این حال، سیستم‌های اعلام حریق آدرس‌پذیر به مسیر ارتباطی داده‌ها وابسته هستند. هسته مرکزی، دستگاه‌های اعلام حریق را به هم متصل می‌کند. این فناوری امکان طراحی سیستمی را فراهم می‌کند.

که در آن تمام ابزارهای اعلام حریق، اینترفیس ها، ساوندرها و کنترل‌های سیگنال می‌توانند روی یک جفت رسانا که در سرتاسر ساختمان تعبیه شده‌اند متصل شوند. این ارتباط باید بدرستی بین اجزای سیستم برقرار گردد. در صورت عدم برقراری این ارتباط هنگام بروز آتش سوزی، آسیب های جبران ناپذیری بهمراه خواهد داشت

آسیب ندیدن سیستم اعلام حریق هنگام آتش سوزی

یکی از مهمترین مسائلی که در سیستم های اعلام حریق باید به آن توجه شود این است که چگونه می توان از یک سیستم اعلام حریق در هنگام آتش سوزی محافظت کرد. این انتظار وجود دارد که سیستم های هشدار دهنده باید به ارائه سطحی از عملکرد در طول یک فاجعه آتش سوزی ادامه دهند.

در یک آتش سوزی قابل توجه، قطعات به سرعت از بین می روند و خرابی سیم کشی اعلام حریق می تواند سیستم اعلام حریق را در عرض چند دقیقه غیرفعال کند، مگر اینکه به اندازه کافی محافظت شود.

آتش سوزی های گسترده ای که تا به امروز اتفاق افتاده اند، آسیب پذیری سیستم اعلام حریق و غیر فعال شدن آن پس از چند دقیقه از وقوع آتش سوزی است. آتش سوزی های قبلی متاسفانه هم سیستم های اعلام حریق معمولی و هم سیستم های ارتباط صوتی در همان چند دقیقه اول آتش سوزی نابود شدند.

همان نتیجه مخرب می تواند در یک سیستم اعلام حریق آدرس پذیر نیز  رخ دهد. اما  با این وجود سیستم اعلام حریق آدرس پذیر با یک طراحی دقیق می تواند بیشترین دوام را در برابر حرارت ناشی از آتش سوزی داشته باشد

ماژول های جداسازی خطا (Fault Isolation Modules) حفاظت لازم را ایجاد می کنند.

یک ماژول جداسازی خطا مداری است که ارتباط داده بین جداسازهای نصب شده را کنترل می‌کند. در صورت بروز یک خطای اتصال کوتاه، ممکن است باعث غیر فعال شدن سیستم گردد. جداکننده‌ها بخشی که باعث ایجاد اتصال شده اند را شناسایی کرده و آن را حذف می کنند

و اجازه می‌دهند داده‌ها در تمام بخش‌های باقی‌مانده از طریق یک مسیر جایگزین تا رفع عیب برقرار شود. جایی که یک مدار DCL دستگاه های اعلام حریق آدرس پذیر را در بیش از یک نقطه به هم متصل می کند.

ممکن است ماژول های جداسازی خطا در همه مدارهای DCL مورد نیاز نباشند. در اینصورت یک ابزار جایگزین برای دستیابی به عملکرد بهتر وجود دارد. اگر دستگاه های آدرس پذیر متصل کننده DCL را بتوان به یک منطقه آتش سوزی محدود کرد

و واحد کنترل اعلام حریق به طور ایمن در یک اتاق الکتریکی جدا از محل آتش سوزی قرار گرفته باشد، خرابی DCL بر عملکرد هیچ دستگاه اعلام حریق دیگری تأثیر نخواهد گذاشت. با این حال، در بیشتر موارد، ماژول های جداسازی خطا بخشی از راه حل در DCL با دستگاه های آدرس پذیر هستند.

مسیر جایگزین نیز نیاز به حفاظت دارد.

ماژول های جداسازی خطا به تنهایی راه حلی را ارائه نمی دهند. مسیر جایگزین برای دستیابی به عملکرد بسیار مهم است و خود مسیر جایگزین نیاز به محافظت دارد. به هر حال، مسیر جایگزین، مسیر امنی است که از طریق آن داده‌ها به بقیه سیستم های اعلام حریق آدرس‌پذیر هدایت می‌شوند.

DCL باید بصورت یک لوپ همه دستگاه های آدرس پذیر را به هم متصل کند و در مسیر دیگری برای اتصال به واحد کنترل بازگردد. این مسیر نمی تواند بدون محافظت از همان منطقه آتش باشد، زیرا آتش سوزی در آن منطقه می تواند بخش اولیه مسیر و همچنین بخشی از مسیر جایگزین را غیرفعال کند

ماژول های جداسازی باید در انتقال بین مناطق استفاده شوند.

هر بار که DCL از یک منطقه آتش خارج می شود و وارد منطقه دیگری می شود، ماژول های جداسازی خطا که برای ارتباط داده مورد استفاده قرار می گیرند، باید در نقطه انتقال نصب شوند. بخش بین جداسازها قسمتی را مشخص می کند که ممکن است در صورت بروز خطا، مختل شود.

آن بخش نباید از یک منطقه آتش تجاوز کند. این ارائه ماژول های جداسازی خطا در انتقال بین مناطق برای دستیابی به هدف بقای عملکرد مورد نیاز برای محدود کردن اثر یک گسل به یک منطقه آتش سوزی ضروری است.

دو ایزولاتور برای رعایت استاندارد عملکرد ضروری است

یکی از مهمترین چالش ها این است که ماژول های جداسازی خطا در کجا قرار می گیرند. به منظور دستیابی به هدف، ماژول های  جداسازی خطا معمولاً در مناطقی که ممکن است دسترسی به آن ها در هنگام آتش سوزی میسر نباشد، قرار می‌گیرد.

در حالت ایده آل، ماژول جداسازی خطا باید در یک اتاق خدمات الکتریکی به دور از آتش باشد. از آنجایی که هر ایزولاتور دارای سیم‌کشی  متصل بهم برای دو منطقه آتش‌سوزی مجزا است و از دو منطقه محافظت می‌کند، قرار گرفتن جداکننده در معرض آتش‌سوزی می‌تواند باعث به خطر افتادن سیم‌کشی ایزولاتور شود.

بنابراین استفاده از دو جداکننده برای برآورده کردن سطح عملکرد استاندارد نصب ضروری است: یکی در آخرین نقطه سیم کشی شده قبل از خروج از منطقه آتش سوزی و دیگری در اولین نقطه سیم کشی شده ای که وارد منطقه آتش سوزی بعدی می شود.

حالت استثنا در مورد نیاز به جفت ماژول های جداسازی خطا زمانی اتفاق می افتد که یک مکان به دلیل بزرگی آن بیش از یک منطقه آتش سوزی در نظر گرفته شود، به عنوان مثال در یک انبار بزرگ، تنها یک ماژول جداسازی مورد نیاز است

نیاز به طراحی دقیق ایزولاتورها با دتکتورهای دود.

به عنوان یک جزء فعال در مدار اعلام حریق آدرس پذیر، ماژول های جداسازی خطا باید با سیستم اعلام حریق سازگار باشند. ماژول های جداسازی خطا در دو نسخه موجود هستند. یکی یک ماژول جداکننده است. دیگری با یک دتکتور مانند دتکتور دود همراه است.

اگر جداساز با یک دتکتور همراه باشد، نیازی به ارائه یک ماژول جداسازی خطای جداگانه نیست. با این حال، چنین سیستم هایی نیاز به طراحی دقیق دارند.

استانداردهای جدید تایید و بازرسی

نقش مهمی که ماژول های جداسازی خطا در سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر ایفا می کنند، هم در نسخه استاندارد 1997 برای تأیید سیستم های اعلام حریق CAN/ULC S537 و هم در آخرین ویرایش استاندارد برای بازرسی و آزمایش سیستم های اعلام حریق، شناسایی شده است.

CAN/ULC S536 که یک روش راستی‌آزمایی است، الزام می‌کند که وقتی یک DCL بیش از یک طبقه را شامل می شود، آزمایش در هر طبقه باید شامل ایجاد یک اتصال کوتاه بر روی DCL باشد. علاوه بر این دو شرط باید رعایت شود: تأیید دریافت سیگنال و همجنین وجود یک زنگ هشدار که باید از  طبقه دیگر دریافت شود.

به عنوان بخشی از CAN/ULC S536، هر دستگاه جداسازی خطا باید سالانه به روشی مشابه آزمایش شود. به دلیل این الزامات آزمایش، عاقلانه است که دستگاه های خطا را در جایی که قابل مشاهده و در دسترس هستند نصب شوند.

نتیجه گیری:

سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر از نظر کارایی انتخاب های بسیار بهتری برای محل و ساختمان های بزرگ هستند. زیرا محل وقوع آتش را به طور دقیق مشخص میکنند. و این امکان را به شما می دهند که سریع تری برای خاموش کردن آتش اقدام کنید. در نتیجه خسارات کمتری برای شما به جا می گذارد.

البته سیستم های متعارف نیز برای مکان های کوچک مناسب تر هستند؛ زیرا از لحاظ قیمت اولیه وسیله های این سیستم بسیار به صرفه تر از سیستم های آدرس پذیرند.

شرکت همیار انرژی به عنوان یک شرکت تخصصی در حوزه آتش نشانی با سال ها تجربه در این حوزه، تمامی تجهیزات آتش نشانی مورد نیاز کاربران را با بالاترین استاندارد و مناسب ترین قیمت در اختیار تمامی کاربران قرار می دهد. برای آشنایی و ثبت سفارش خود با شماره تلفن های زیر تماس حاصل فرمایید :

۰۲۱-۵۷۸۵۴

۰۹۱۲۸۹۳۲۳۶۷ (تماس در ساعات کاری)