پنل ریپیتر یکی از تجهیزات اعلام حریق آتش نشانی است. این دستگاه در مکانی قرار دارد که از پنل کنترل اعلام حریق دور است. این مکان معمولا محل ورود آتش نشانان به داخل ساختمان هنگام بروز آتش سوزی است. این پنل می تواند شامل چراغ های هشدار دهنده، صفحه نمایش LCD و دکمه هایی برای کنترل سیستم روی صفحه LCD است.

پنل های کنترل اعلام حریق سنتی روشی برای کنترل سیستم های اعلام حریق توسط افراد را نداشتند، مانند ویژگی دکمه سکوت یا ویژگی دکمه تنظیم مجدد. اگر کسی پنل اعلام حریق دستی را با کشیدن اهرم آن فعال کند، سیستم اعلام حریق روشن می شود و زنگ خطر آن به صدا در می آید. برای خاموش کردن یا تنظیم مجدد، سیستم اعلام حریق باید مجدداً تنظیم شود. برای مطالعه درباره پنل کنترل اعلام حریق می توانید به مقاله کنترل پنل سیستم اعلام حریق در وبلاگ همیار انرژی مراجعه کنید.

پنل ریپیتر ریموت کنترل

در بسیاری از این پنل ها دو چراغ وجود دارد، یک چراغ نشان دهنده این است که برق در پنل وجود دارد و چراغ دیگر اغلب در صورت وجود مشکل در سیم کشی سیستم روشن می شود. وقتی این پنل ها به صدا در می آیند، اهالی ساختمان با دیدن چراغ های پنل متوجه می شوند که آیا در ساختمان حریقی اتفاق افتاده است یا مشکلی در سیستم برق یا سیم کشی دستگاه اعلام حریق بوجود آمده است. در صورت بروز اتصال در سیستم پنل و یا خرابی قطعات آن، علامت خطا باید ظرف مدت ۱۰۰ ثانیه در صفحه LCD پنل نمایش داده شود

چه زمانی باید از پنل ریپیتر استفاده کرد؟

از آنجا که ممکن است امکانات یک پنل کنترل توسط افراد مختلف در زمان های مختلف مورد نیاز باشد، نیازی به ارائه آنها در یک مکان یا موقعیت واحد نیست. زیرا ممکن است برخی از پرسنل تعمیر و نگهداری فقط به علامت و نوع خطای ارائه شده توسط سیستم نیاز داشته باشند و لزوما اطلاعات مربوط به سوابق آتش سوزی ضبط شده در پنل، مورد نیاز آنها نباشد.

در برخی از سیستم ها، کنترل پنل اصلی ممکن است در مکانی باشد که دسترسی به آن آسان نیست و ممکن است در ورودی اصلی ساختمان به پنل های ریپیتر اضافی نیاز باشد. همچنین در مواردی که ساختمان های بزرگ چندین ورودی مختلف دارند، باید علاوه بر قرار دادن پنل ریپیتر در تمامی ورودی های ساختمان با مشاورین فروشگاه تجهیزات و خدمات آتش نشانی هایپرفایر در مورد نیاز احتمالی به پنل های کنترل اصلی دیگر مشورت کنید.

در کلان شهرها برای ایمنی در برابر آتش و جلوگیری از بوجود آمدن بحران های احتمالی آتش سوزی از شیرها یا همان هیدرانت آتش نشانی استفاده می کنند. هیدرانت آتش نشانی که توسط آتش نشانان در حریق برای خاموش کردن شعله های آتش استفاده می شود، به آتش نشانان این اجازه را می دهد تا سریعاً وارد سیستم تحت فشار آب لوله کشی شما شوند. آتش نشانان یک یا دو نازل را برمی دارند، شیلنگ را به نازل ها می بندند و شیر را می چرخانند تا آب جاری شود. آنها می دانند که چقدر فشار بر اساس رنگ بدنه هیدرانت و نوع نازل آن در دسترس است و به آنها این امکان را می دهد تا سریعاً برای جلوگیری از فاجعه و کاهش خسارت های مالی تصمیم بگیرند.

چه نوع هیدرانتی را باید نصب کنیم؟

مردم اغلب با قسمتی از هیدرانت که از سطح زمین قابل مشاهده است، آشنا هستند. اما شیرهای آتش نشانی چندین متر زیر زمین قرار گرفته اند. برای اهداف گوناگون، دو نوع هیدرانت های استوانه ایی مرطوب و خشک، علاوه بر نوع رایج هیدرانت لوله ای ایستاده آن وجود دارد. اینها بسته به شرایط محیط قرارگیری ساختار و مکانیزم متفاوتی دارند. هیدرانت آتش نشانی استوانه ای مرطوب در جنوب بسیار رایج است، زیرا در زمستان سرد خطر یخ زدگی را ندارد، در حالی که هیدرانت آتش نشانی استوانه ای خشک معمولی در مکانهایی هستند که انجماد و یخ زدگی می تواند مشکل ساز باشد.

انواع مکانیسم هیدرانت آتش نشانی

هیدرانت آتش نشانی استوانه ای مرطوب

با طول عمر مفید بالقوه بیش از 100 سال در صورت نگهداری مناسب، هیدرانت های استوانه ای مرطوب یک استاندارد صنعتی در مناطقی هستند که احتمال انجماد و یخ زدگی در زمستان های سرد در آنها اتفاق نمی افتد. یخ زدگی به این دلیل است که تمام قطعات مکانیکی هیدرانت در بالای زمین واقع شده اند. آب اصلی مورد نیاز هیدرانت آتش نشانی به سطح زمین نزدیک می شود و آن را در فصول سرد سال مستعد انجماد می کند. مکانیسم اساسی تر هیدرانت آتش نشانی استوانه ای مرطوب، طول عمر آنها است. اما نقطه ضعف آنها این است که آب موجود در آنها در هوای سرد راحت یخ می زند.

هیدرانت آتش نشانی استوانه ای خشک

هیدرانت آتش نشانی استوانه ای خشک در سه نوع مختلف اسلاید گیت(slide-gate)، ضامن(toggle) و مکانیزم فشرده ساز(compression) موجود است. در هیدرانت های استوانه ای خشک، دریچه آب هیدرانت بسیار پایین تر از سطح زمین در پایه هیدرانت است. از آنجا که کل سیستم آب، زیر سطح زمین قرار دارد، پس از استفاده از آن هیچ آبی در سیستم هیدرانت باقی نمی ماند. این امر خطر یخ زدگی و سرمازدگی را به شدت کاهش می دهد. بخشی از چرخه تعمیر و نگهداری هیدرانت استوانه ای خشک، بررسی وجود آب در پایه هیدرانت است. معمولاً با استفاده از خط و علامت قرار داده شده در هیدرانت، وجود و یا عدم وجود رطوبت را بررسی می کنند. وجود رطوبت می تواند علامتی باشد که نشان می دهد دریچه تخلیه شیر آب به درستی کار نمی کند و آن را برای یخ زدن باز می گذارند تا پس از یخ زدن تعویض گردد.

اسپری تست دود یکی از ابزارهایی است که برای تست کردن دتکتور دود مورد استفاده قرار می گیرد. از آنجایی که دتکتور دود یکی از مهمترین تجهیزات اعلام حریق است. بنابراین تست کردن سنسور دود دتکتور در مکان هایی که مجهز به دتکتور است، از مهمترین کارهایی است که باید صورت پذیرد. برای تست کردن دتکتور دود باید مراحل زیر را به ترتیب انجام دهیم. برای اطلاع بیشتر در مورد دتکتور دود می توانید به مقاله دتکتور یا آلارم تشخیص دود مراجعه کنید.

مراحل انجام آزمایش ایمنی

اطلاع به اعضای خانواده

هنگام تست کردن دتکتور به همه اعضای خانواده اطلاع دهید که در حال تست کردن دتکتور هستید. تا هنگام فعالسازی آن احساس ترس نکنند. اگر دتکتور شما به سیستم تحت نظارت آتش نشانی متصل است باید قبل شروع تست آن را غیر فعال کنید.

درخواست کمک از دیگران

از کسی بخواهید به شما کمک کند. هنگام آزمایش، وقتی دتکتور به صدا درمی آید شما مستقیماً در زیر آن ایستاده اید. با این حال، ممکن است بخواهید مطمئن شوید که صدای دتکتور شما به اندازه ای بلند است که هر کسی در هر اتاق خانه می تواند آن را بشنود.
از آنها بخواهید هنگام آزمایش دستگاه در دورترین فاصله از آن بایستند. صدای دتکتور را حتما بیرون از خانه نیز چک کنند تا ببینند آیا امکان شنیدن آن از بیرون وجود دارد یا خیر.

چک کردن اتصال برق

بسیاری از دتکتورهای دود مجهز به چراغی هستند که نشان می دهد دستگاه به برق متصل است. با این حال، هنوز باید از دکمه تست استفاده کنید تا مطمئن شوید که زنگ هشدار به درستی به صدا در می آید. می توانید این کار را با فشار دادن و نگه داشتن دکمه تست برای چند ثانیه انجام دهید.
وقتی دکمه تست را فشار می دهید، زنگ هشدار باید به صدا در آید. اگر اینطور نیست، پس دستگاه برق کافی را دریافت نمی کند. در صورت اتصال سیم دتکتور، ممکن است لازم باشد باتری ها را تعویض کنید یا با برقکار تماس بگیرید تا سیم کشی را بررسی کند.

برخی از دتکتورها پس از چند ثانیه خود به خود خاموش می شوند، در حالی که برخی دیگر با فشار مجدد دکمه تست خاموش می شوند.
اگر دکمه را بیش از یک یا دو ثانیه نگه دارید، برخی از دستگاه های هشدار دود وارد “حالت کددهی” می شوند. اگر چنین شد، فقط یک دقیقه صبر کنید تا به حالت عادی برگردد و سپس دکمه تست را به طور مختصر فشار دهید.

استفاده از اسپری تست دود

با استفاده از اسپری تست دود آئروسل سنسور دود را بررسی کنید. علاوه بر کسب اطمینان از برق دستگاه، باید مطمئن شوید که سنسور دود دتکتور نیز به درستی کار می کند. اگر هنگام استفاده از این محصول طبق دستور سازنده، زنگ هشدار شما به صدا درنیاید، ممکن است سنسور دتکتور شما فرسوده شده باشد. در این صورت بلافاصله دتکتور خود را تعویض کنید.

به منظور درک بیشتر شستی ها بهتر است یک اشاره کلی راجع به چیدمان قطعه های اعلام حریق در کنار یکدیگر داشته باشیم. با ما همراه باشید.

تجهیزاتی مانند دتکتورها برای تشخیص عواملی از حریق مانند نور، دود وگرما تولید و طراحی شده اند. سیستم های اعلام حریق به دو نوع دستی و اتوماتیک گزارش را اعلام می نمایند و زمانی که دتکتورها، آتش سوزی را تشخیص می دهند گزارش را به صورت سیگنال هایی به پنل مرکزی ارسال می کنند یا افراد حاضر در محل می توانند با فشار دادن دکمه شستی آن را فعال نموده، بعد از آن شستی ها باعث فعال شدن آژیرها شده و در نهایت با تولید صدا منجر به با خبر شدن سایر افراد در محیط  می شود.

به طور کلی شستی ها باید در مسیرهایی به کار روند که در آن رفت و آمد زیاد می باشد و افراد بتوانند در صورت مشاهده ی حریق به سرعت با فشار دادن دکمه ی شستی دیگران را از وجود حریق با خبر سازند، این سیستم ها باید در اماکنی نصب شود که افراد به آن دسترسی سریع داشته باشند، سرعت عمل در تشخیص آتش سوزی بسیار مهم است، شستی ها به طور معمول در قسمت های خروجی، ورودی و راه پله ها نیز نصب می شود، درغیراین صورت باید از سیستم های اتوماتیک برای محیط استفاده گردد.این دستگاه یک عامل فیزیکی است و به دو نوع نیز تقسیم می شود:

• شیشه ای یا طلق دار
• فشاری یا قابل ریست

شستی شیشه شکستنی:

برای فعال شدن این نوع سیستم ها باید شیشه یا طلق آن را به وسیله ی دست یا چکش مخصوصی که در کنار این محصول گذاشته اند، بشکنند یا تحت فشار قرار دهند، بعد از انجام این عمل، طلق یا شیشه دستگاه باید تعویض گردد تا دوباره قابل استفاده باشد.

در این مقاله انواع پتوهای نسوز آتش نشانی و مزایا و معایب هر کدام از آن ها را بررسی می کنیم. در مقاله پتوی نسوز آتش نشانی پس از معرفی این محصول و ویژگی های آن، دیدیم که پتوهای نسوز آتش نشانی برای آتش های کوچک مناسب می باشند. با توجه به اینکه بیشتر آتش سوزی ها در منازل در آشپزخانه ها اتفاق می افتد و استفاده از کپسول آتش نشانی برای تمامی ساکنین منزل مقدور نیست، لذا وجود یک پتوی نسوز آتش نشانی در منزل به دلیل استفاده بسیار راحت آن باعث می شود که از آسیب های جدی آتش سوزی احتمالی در آشپزخانه جلوگیری شود. در این مقاله ۵ مورد از انواع پتوهای نسوز آتش نشانی را شرح می دهیم و مزایا و معایب هر کدام را ذکر می کنیم.

انواع پتوهای نسوز آتش نشانی عبارتند از:

• پتوی نسوز آتش نشانی JJ Care
• پتوی نسوز آتش نشانی DIBBATU
• پتوی نسوز آتش نشانی AOOHOOA
• پتوی نسوز آتش نشانی فایبرگلاس Tonyko
• پتوی نسوز آتش نشانی Inf-wayare

پتوی نسوز آتش نشانی JJ Care

JJ Care یکی از معتبرترین انواع پتوهای نسوز آتش نشانی است. این پتوها با استاندارد EN-1869-1997 برای خاموش کردن آتش ناشی از آشپزی مطابقت دارند. این پتو ها می توانند آتش تا 1076 درجه فارنهایت (580 درجه سانتیگراد) را مهار و خاموش کنند. این بسته شامل چهار پتوی ایمنی 39 × 39 اینچ (1 متر مربع)، به علاوه چهار قلاب برای آویزان کردن پتوها است.

مزایای پتوی نسوز آتش نشانی JJ Care

این بسته شامل ۴ پتوی مجزا با قیمت مناسب است. در نتیجه از لحاظ اقتصادی بسیار به صرفه است. همچنین شامل 4 پتوی مجزا بوده که میتوان آن ها را در جاهای مختلف مانند آشپزخانه، اتاق خواب و ماشین استفاده کرد. قلاب های موجود در هر بسته باعث می شود پتو را در هر جایی که تمایل داشتیم قرار دهیم و آن را به راحتی آویزان کنیم.

معایب پتوی نسوز آتش نشانی JJ Care

دارای اندازه کوچکی هستند. در نتیجه برای آتش سوزی های بزرگتر قابل استفاده نیستند. همچنین، فاقد دستکش فایبرگلاس هستند که مزایای این دستکش را در پتوی نسوز آتش نشانی توضیح دادیم.

پتوهای نسوز آتش نشانی بر اساس دو اصل خفه کردن آتش و از بین بردن عامل اکسیژن عمل می کنند. برای انجام مؤثر این کار، آنها باید خودشان قابل اشتعال نباشند و تا حد امکان مانع انتقال حرارت و اکسیژن شوند. یک پتوی نسوز آتش نشانی تجاری مدرن شامل یک لایه فایبرگلاس برای دستیابی به این هدف است و این پتو طوری طراحی شده است که از تماس فایبرگلاس با پوست جلوگیری می کند. پتوی نسوز باید بر روی دیوار نزدیک (اما نه مستقیماً) ناحیه ای که ممکن است مورد نیاز باشد نصب شود.

به عنوان مثال، در کدها و استانداردهای NFPA مقرر شده است که کپسول های آتش نشانی در فاصله تقریبا ۱۰ متری از تجهیزات پخت و پز قرار گیرند و بهتر است که یک پتوی نسوز آتش نشانی نیز در این محدوده قرار دهید. یک پتوی نسوز معمولاً دارای یک پوشش محافظ است که به وضوح قابل تشخیص است و به کاربر نشان می دهد که چگونه پتو را از آن خارج کند.

مزایای پتوهای آتش نشانی

آنها می توانند برای محافظت شخصی استفاده شوند.
اگر موها یا لباس هایتان دچار حریق شد، پیچیدن آنها در یک پتوی آتش می تواند بخش مهمی از تکنیک “توقف، رها کردن و چرخیدن” باشد که برای به حداقل رساندن سوختگی و جراحت آموزش داده شده است.

طبق گزارش NFPA، پتوها به ویژه در صورتی مفید هستند که فرد درگیر به دلیل سن، وضعیت پزشکی یا محدودیت های جسمانی قادر به حرکت سریع جسمی نباشد. در شرایط مشابه، تخلیه یک کپسول آتش نشانی شیمیایی در اطراف صورت یک فرد می تواند باعث تحریک جدی ریه ناشی از استنشاق دود شود.

اگر آتش خارج از کنترل است و شما توسط شعله های آتش احاطه شده اید، یا اگر مجبور باشید مناطق نزدیک به شعله های آتش را تخلیه کنید، ممکن است یک محافظ آتش مانند پتوی نسوز از شما و کسانی که به آنها کمک می کنید، محافظت کند.

کپسول آتش نشانی پودر شیمیایی خشک (DCP) یکی از رایج ترین کپسول های آتش نشانی است. دلیل این امر توانایی آنها در مقابله با انواع مختلف آتش، اثربخشی آنها در اطفاء حریق و همچنین هزینه پایین کپسول های آتش نشانی DCP است. کپسول های آتش نشانی DCP به راحتی با نوار سفید رنگی که در اطراف سیلندر اطفای حریق که در نزدیکی قسمت بالای آن قرار دارد قابل تشخیص است. این کپسول ها در صورت نصب در ساختمان باید دارای یک برچسب باشند. این برچسب مشخص می کند که کپسول حاوی مواد شیمیایی خشک برای چه نوع آتش هایی مورد استفاده قرار می گیرد.

انواع کپسول حاوی پودر شیمیایی خشک

در حال حاضر دو نوع از کپسول های آتش نشانی حاوی پودر شیمیایی خشک وجود دارد. هر دوی این کپسول ها، از نوع خاموش کننده های ABE و BE هستند. رایج ترین نوع آن به عنوان کپسول آتش نشانی پودر شیمیایی ABE شناخته می شود. ABE برگرفته از کلاس های آتشی است (کلاس های B، A و E) که این خاموش کننده در برابر آن ها مؤثر است.

نوع دوم کپسول آتش نشانی پودر شیمیایی خشک به عنوان کپسول آتش نشانی پودر شیمیایی خشک BE شناخته می شود. این واژه نیز مجددا برگرفته از کلاس های آتشی است که (کلاس های B و E.BE) این خاموش کننده در برابر آن ها مؤثر است. خاموش کننده های آتش نشانی پودر شیمیایی نوع B و E. BE بسیار کمتر از نوع ABE هستند. هر دو نوع خاموش کننده های پودر شیمیایی دارای نوار سفید با توضیحات مختلف هستند.

سیستم خاموش کننده آئروسل، ترکیبی از ذرات ریز و مواد گازی هستند. این سیستم یک نوع خاص از سیستم های اطفای حریق گازی است. این ذرات تا زمان تخلیه در حالت بخار می باشند. این سیستم در واکنش به اطفای حریق، زنجیره ای از مواد جامد و ذرات گازی را برای خاموش کردن آتش تولید می کند. از آنجایی که گرما، سوخت و اکسیژن کافی سه عامل اصلی شعله ور شدن آتش می باشند، بنابراین سیستم خاموش کننده آیروسل با از بین بردن عامل گرما، آتش را مهار می کند. این سیستم ها ذرات بزرگی را که آتش را احاطه کرده اند، آزاد می کنند. پس از آزاد شدن این ذرات، گرمای آتش کم شده و به تدریج باعث خاموش شدن آتش می گردد.

در قسمت خروجی سیستم، یک شبکه برای توزیع تدریجی خاموش کننده  آئروسل وجود دارد. کپسول های آتش نشانی آئروسل و سیستم های اطفاء حریق را می توان به طور خودکار با استفاده از تشخیص حرارت یا دود، یا به صورت دستی نیز فعال کرد. تبدیل شیمیایی جامد و گاز این خاموش کننده با استفاده از یک ضربه الکتریکی آغاز می شود. پس از فعال شدن، ترکیب جامد به یک آئروسل خاموش کننده در حال گسترش تبدیل می شود که پس از عبور از یک قسمت خنک کننده، از خروجی کپسول آتش نشانی خارج شده و آتش را در منطقه حفاظت شده خاموش می کند.

اساس کار خاموش کننده آئروسل

پس از فعال شدن سیستم خاموش کننده آئروسل، واکنشی در این سیستم آغاز می شود که در آن آئروسل آزاد شده، رادیکال های آزاد احتراق را متصل می کند. آئروسل تولید شده توسط کپسول های آتش نشانی آئروسل و سیستم های اطفاء حریق با استفاده از روش های خفگی (حذف اکسیژن) یا خنک کننده، آتش را خاموش نمی کند، بلکه با متوقف کردن واکنش احتراق به صورت مولکولی (با اتصال رادیکال های آزاد) بدون تأثیر بر سطح اکسیژن، آتش را مهار می کند.

آئروسل از ذرات بسیار ریزی ساخته شده است. این ذرات در یک گاز معلق هستند. در نتیجه نسبت سطح آتش گرفته شده به جرم واکنش بسیار زیاد است (به طوری که میزان مواد فعال مورد نیاز برای خاموش کردن آتش را می توان به حداقل رساند). ذرات در این ابعاد برای مدت نسبتاً طولانی در حالت تعلیق باقی می مانند و باعث می شود به جریان های همرفت طبیعی سرازیر شوند. این منجر به افزایش اثربخشی عامل خاموش کننده می شود. برای مطالعه بیشتر درباره این سیستم ها می توانید به سامانه خاموش کننده آتش آیروسل HE مراجعه کنید.

سیستم های اطفای حریق گازی زمانی مورد استفاده قرار می گیرند که سیستم های خاموش کننده بوسیله آب، فوم یا پودر مؤثر نباشند. بعبارت دیگر در صورت استفاده از خاموش کننده های ذکر شده، خسارت جبران ناپذیری به تجهیزات الکتریکی وارد می شود. مکان های مجهز به تجهیزات الکتریکی، اتاق های آی تی و سرور از مهمترین مواردی هستند که این خاموش کننده های گازی در آن ها مورد استفاده قرار می گیرد. سیستم خاموش کننده گازی یک سیستم اطفای حریق است که با کمک یک عامل خاموش کننده گازی، آتش را خاموش می کند. این عامل خاموش کننده می تواند از طریق جابجایی اکسیژن (کاهش میزان اکسیژن) یا اثرات فیزیکی (استخراج گرما) باعث خاموش شدن آتش شود. سیستم های اطفای حریق گازی به دلیل اینکه گاز موجود در آن پس از خاموش کردن آتش هیچ تاثیر زیان باری روی تجهیزات الکتریکی نمی گذارد، یکی از تمیزترین سیستم های اطفای حریق موجود در بازار هستند. برای مشاهده موارد بیشتر می توانید به طراحی و اجرای سیستم های اطفای حریق گازی رجوع کنید.

گازهای مورد استفاده در خاموش کننده ها

گازهایی که در این خاموش کننده ها مورد استفاده قرار می گیرند انواع مختلفی دارند. از رایج ترین گازهای مورد استفاده می توان به موارد زیر اشاره کرد.

۱) مواد پاک کننده، مانند HFC-227ea (FM200) و FK-5-1-12 (Novec 1230)
۲) دی اکسید کربن (CO2)
۳) گازهای بی اثر مانند اینرژن
۴) هالون
ما در این بخش در مورد خواص، مزایا و معایب هر نوع سیستم اطفای حریق گازی بحث خواهیم کرد.

سیستم های اطفاء حریق گازی شامل مواد پاک کننده شیمیایی

مواد پاک کننده مانند HFC-227ea و FK-5-1-12 از انواع مواد شیمیایی هستند که در سیستم های مهار آتش با مواد پاک کننده استفاده می شوند. معمولاً از مواد پاک کننده برای مهار آتش در ماشین آلات و تجهیزات الکتریکی استفاده می شود، زیرا به اجزای آنها آسیب نمی رساند. همچنین می توان از مواد پاک کننده برای محافظت از مناطق مسکونی مانند اتاق های الکتریکی استفاده کرد، زیرا برای افراد بی خطر است. مواد پاک کننده برای محیط زیست بی خطر هستند. آنها باعث از بین رفتن ازن نمی شوند و حداقل پتانسیل گرم کردن زمین را در مقایسه با جایگزین ها دارند. در ادامه به دو مورد از مهمترین و رایج ترین مواد پاک کننده شیمیایی اشاره می کنیم.

ماده پاک کننده HFC-227ea

HFC-227ea یکی از انواع مواد پاک کننده است. این ماده شیمیایی با نام تجاری FM-200TM به فروش می رسد. این عامل تمیزکننده با از بین بردن گرما باعث خاموش شدن آتش می شود. علاوه بر این می تواند رادیکال های آزاد را مختل کند و با دخالت در واکنش های شیمیایی به اطفاء حریق کمک کند.

HFC-227ea یک هپتافلوپروپان است که نوعی هپتا فلوروکربن (HFC) می باشد. اگرچه برخی از نگرانی های زیست محیطی در مورد HFC وجود دارد، اما سیستم های اطفاء حریق تا حد زیادی از قوانینی که استفاده از HFC را ممنوع می کند مستثنی هستند. این به این دلیل است که سیستم های اطفاء حریق فقط شامل مقدار کمی از HFC هستند. همچنین این سیستم ها طوری طراحی شده اند که مقدار تخلیه مواد شیمیایی آن ها آنقدر قابل توجه نباشد که باعث آسیب های زیست محیطی شوند. برای مطالعه بیشتر در این زمینه می توانید به سیستم اطفای FM200 مراجعه کنید.

ماده پاک کننده FK-5-1-12

FK-5-1-12 نوع دیگری از مواد پاک کننده است. سازنده اصلی آن  FK-5-1-12 3MTM می باشد که این ماده شیمیایی را با نام تجاری NovecTM 1230 می فروشد. این عامل خاموش کننده مانند پاک کننده قبلی با از بین بردن حرارت، آتش را خاموش می کند.

برخلاف پاک کننده قبلی، این پاک کننده یک کتون فلورینه است. از آنجا که FK-5-1-12 یک HFC نیست، در نتیجه این پاک کننده سازگار با محیط زیست در نظر گرفته می شود. وقتی صحبت از تاثیرات زیست محیطی می شود، تفاوت اصلی بین این دو ماده شیمیایی، پتانسیل گرمایش جهانی آنها (GWP) است. NovecTM 1230 پتانسیل گرم کردن زمین کمتری نسبت به FM200 دارد.

سیستم های اطفای حریق گازی شامل دی اکسید کربن (CO2)

دی اکسید کربن یکی دیگر از گازهای متداول مورد استفاده در سیستم های اطفاء حریق گازی است. مانند مواد پاک کننده، دی اکسید کربن پس از تخلیه نیازی به پاکسازی ندارد. اما برخلاف مواد پاک کننده، دی اکسید کربن با حذف اکسیژن و نه حرارت و  گرما، آتش را خاموش می کند. این یک تفاوت مهم و قابل توجه است.  از آنجا که دی اکسید کربن اکسیژن را از بین می برد، در نتیجه نمی توان از آن در مناطق مسکونی استفاده کرد. زیرا می تواند باعث ایجاد خفگی افراد شود. اگر از سیستم دی اکسید کربن برای مهار آتش استفاده می کنید، پس از اطفای حریق منطقه را کاملاً تهویه کنید. تنها در این صورت است که خسارتی را به افراد موجود در آن منطقه وارد نمی کند.

سنسور مولتی دتکتور چیست؟

امروزه با پیشرفت تکنولوژی، تجهیزات ایمنی در برابر آتش بسیار مقرون به صرفه و همچنین پیشرفته شده است. در خط مقدم این فناوری، مولتی دتکتور یا حسگرهای تشخیص آتش سوزی چندگانه وجود دارند. این حسگر ها با شناسایی سریع دود حاصل از آتش سوزی، واکنش سریع و قابل اطمینانی را برای کنترل آتش سوزی خواهند داشت.

با استفاده از سیستم حسگر هشدار چندگانه یا همان مولتی دتکتور، که به نام های سیستم تشخیص دود و یا سیستم هشدار ترکیبی نیز شهرت دارد، دیگر نیازی به استفاده از سیستم های هشدار تک حالته (مجهز به یک سنسور تشخیص آتش) نخواهد بود.  این دتکتورهای چند حالته نه تنها احتمال خطا در تشخیص آتش را کاهش می دهند، بلکه به دلیل تولید میزان کمتری از مواد رادیواکتیو، رفع مشکلات ذخیره سازی و یونیزاسیون، سازگار با محیط زیست نیز می باشند. همچنین در اینجا ذکر این نکته نیز ضروری است که این حسگر تشخیص دود هیچ ضرری برای کسانی که آن را نصب می کنند یا برای کسانی که  مولتی دتکتور در ساختمان آنها وجود دارد، ایجاد نمی کند.

منظور از فناوری ترموپتک چیست؟

نوعی فناوری سنسور هشدار دود است که در مجموعه فناوری سنسورهای هشدار دود چندگانه Pro Connected قرار می گیرد. این فناوری در بیش از ۹۰ درصد خدمات آتش نشانی و نجات کشور انگلستان مورد استفاده قرار می گیرد.

فناوری ترموپتک واکنش بسیار سریعی را در برابر آتش، نشان می دهد. همچنین مکان های مجهز به این فناوری فرصت بیشتری را به ساکنان خود برای فرار از مناطق دچار حریق فراهم می کند. این فناوری با قیمت مقرون به صرفه در دسترس است و با هزینه ای مشابه با سایر واحدهای تک سنسور موجود، به فروش می رسد. دتکتورها انواع مختلفی دارند که در این بخش به دو مورد پر کاربرد آن ها اشاره می کنیم. برای مشاهده انواع دیگری از دتکتورها می توانید به اینجا بروید.

دتکتور ترموپتک چگونه کار می کند؟

فناوری مولتی دتکتور ترموپتک ترکیبی از جدیدترین و بروزترین سیستم سنجش چشمی و سیستم حساس به گرما است. در نتیجه این فناوری دارای دو سیستم سنجش جداگانه دود و حرارت است. در این فناوری در صورت افزایش دما، حساسیت سنسور دود افزایش یافته و در نتیجه آن پاسخ سریعی به آتش سوزی های گسترده و شعله ور نشان می دهد.

همانطور که در نمودار زیر دیده می شود، مولتی دتکتورهای ترموپتک نسبت به هشدارهای آتش سوزی تک سنسور، بسیار سریعتر پاسخ می دهند و همچنین بسیار کمتر مستعد هشدارهای کاذب هستند.  همچنین این مولتی دتکتورها قابلیت نصب آسان در پذیرایی، سالن، راهرو، پاگردها و  اتاق خواب ها را دارند.

فناوری ترمیستک چیست؟

در حالی که امروزه BS 5839-6: 2019 نصب فناوری هشدار دود چند حسگر را در سرتاسر خانه توصیه می کند، اما فقط هشدارهای حساس به گرما و مونوکسید کربن برای نصب در آشپزخانه مناسب هستند.