تا به حال به رنگ های متفاوت شعله ها توجه کرده اید؟

آتش رنگی (Colored fire)

آتش رنگی یک اثر آتش سوزی رایج است که در تولیدات صحنه، آتش بازی و توسط هنرمندان آتش نشان در سراسر جهان استفاده می شود. به طور کلی، رنگ شعله ممکن است قرمز، نارنجی، آبی، زرد یا سفید باشد و تابش جسم سیاه از دوده و بخار بر آن غالب است. هنگامی که مواد شیمیایی اضافی به سوزاندن سوخت اضافه می شود، طیف انتشار اتمی آنها می تواند بر فرکانس تابش نور مرئی ساطع شده تأثیر بگذارد به عبارت دیگر، شعله بسته به مواد افزودنی شیمیایی به رنگ متفاوتی ظاهر می شود. رنگ‌آمیزی شعله همچنین راه خوبی برای نشان دادن چگونگی تغییر آتش هنگام قرار گرفتن در معرض گرما و چگونگی تغییر مواد اطراف خود است.

برای رنگ آمیزی شعله های آتش، متخصصان آتش نشانی معمولاً از نمک های فلزی استفاده می کنند. ترکیبات خاصی از سوخت ها و حلال های کمکی به منظور حل کردن مواد شیمیایی لازم مورد نیاز است. تقویت کننده های رنگ (معمولاً اهداکنندگان کلر) نیز اغلب اضافه می شوند که رایج ترین آنها پلی وینیل کلراید است. یک استفاده عملی از آتش رنگی، آزمایش شعله است، که در آن کاتیون های فلزی با قرار دادن نمونه در شعله و تجزیه و تحلیل رنگ تولید شده آزمایش می شوند.

رنگ های شعله ای

رنگ های منتشر شده به پیکربندی الکترونیکی عناصر درگیر بستگی دارد. انرژی گرمایی شعله، الکترون‌ها را به سطح کوانتومی بالاتری برانگیخته می‌کند و اتم‌ها با بازگشت به سطوح انرژی پایین‌تر، رنگ‌های مشخصی (فوتون‌هایی با انرژی‌های مربوط به طیف مرئی) از خود ساطع می‌کنند.

رنگ های آتش کمپ

رنگ‌های شعله هنگام کمپینگ رایج می‌شوند. پیشاهنگان و دیگر علاقه مندان به فضای باز، بخش هایی از لوله مسی را با سوراخ هایی در سراسر آن سوراخ کرده و با شلنگ باغچه ای روی آتش کمپ ها قرار داده اند تا انواع رنگ های شعله ایجاد کنند. یک روش ساده تر برای رنگ آمیزی آتش کمپ توسط محصولات تجاری ایجاد شده است. این بسته‌های رنگ‌های شعله‌ای روی آتش یا داخل شومینه ریخته می‌شوند تا جلوه‌هایی ایجاد کنند.

اگرچه این مواد شیمیایی در انتقال رنگ خود به شعله موجود بسیار مؤثر هستند، اما این مواد به تنهایی قابل اشتعال نیستند. برای تولید پودر یا جامدی که با روشن شدن، شعله رنگی تولید می کند، مراحل لازم پیچیده تر است. برای اینکه پودری به طور رضایت بخش بسوزد، هم به سوخت و هم اکسید کننده نیاز است. اکسید کننده های رایج عبارتند از:

• پرکلرات آمونیوم
• نیترات آمونیوم
• کلرات باریم
• نیترات پتاسیم
• کلرات پتاسیم
• پرکلرات پتاسیم
• نیترات استرانسیم
• نیترات سدیم

بسیاری از این اکسید کننده ها نیز خود به خود شعله رنگی تولید می کنند. برخی از آنها – و همچنین رنگ های اصلی – به شدت سمی هستند و بنابراین به محیط زیست آسیب می رسانند.