از جمله استرس های شغل آتش نشانی این است که همیشه این احتمال وجود دارد که اتفاقی بیفتد که هیچ کنترلی بر آن نداشته باشی. این ترس ها هستند که یک آتش نشان را شب بیدار نگه می دارد.

متن زیر از زبان مایکل مورس، آتش نشان آمریکایی نوشته شده است:

و عشق چیست؟ ما مانند پادشاهان غذا می خوریم، گهگاهی برای خواب و تماشای تلویزیون حقوق می گیریم، خانه ای خارج از خانه اصلی خود داریم و مانند دیگران رابطه دوستانه برقرار می کنیم. زندگی ما به همان خوبی است که هرکسی انتظار دارد.

ما با افتخار برچسب های اتحادیه خود را بر روی اتومبیل های خود به نمایش می گذاریم و اکثر ما چند لباس پیراهن آتش نشانی در کمد لباس خود داریم. مردم به ما احترام می گذارند و ما آن را به دست آورده ایم. ما این را می دانیم و بیشتر به خود باور پیدا می کنیم، اما هیچ چیز در زندگی ما کاملاً بی نقص نیست.

در این شغل همیشه این احتمال وجود دارد که اتفاقی بیفتد که هیچ کنترلی بر آن نداشته باشیم و این ترس ها هستند که آتش نشان را شب ها بیدار نگه می دارند.

ما مأموران آتش نشانی چند راز داریم که به طور معمول برای خود نگه می داریم، از جمله این موارد:

۱. وزن مسئولیتی که تحمل می کنیم، خرد کننده روح ماست.

با حفظ مشکلات دور بودن از خانواده و شکست ناپذیر دانستن خود است که یک آتش نشان می تواند کار کند. باور کنید یا نکنید، ما شغل آتش نشانی را نه برای خودمان بلکه برای کسانی که به ما وابسته اند، انجام می دهیم.
آتش نشانان همیشه در حال انجام وظیفه هستند. زمان استراحت کمتری برای ما وجود دارد. ذهن هرگز آرام نیست. مردم به ما نیاز دارند. در هر ثانیه یک میلیون کار وجود دارد که ممکن است به اشتباه انجام شود و انتظار می رود آتش نشانان این کار را انجام دهند و یا اگر اتفاقی ناگوار افتاد، آتش نشانان سریعا در محل حضور یابند.

۲. ما با دانش لازم برای آتش نشان خوب متولد نشده ایم.

ما استعداد شغلی را داریم، اما این کافی نیست. باید پرورش یابد و دائماً به چالش کشیده شود. برای اطمینان از صلاحیت یک کلمه وجود دارد: آموزش.

و آموزش هرگز به پایان نمی رسد. مثل نفس کشیدن ثابت است. وقتی مهارتی آموخته می شود، باید در هر لحظه موجود دوباره آموخته شود و بر آموخته ها اضافه کرد. همیشه چیز جدیدی برای کامل شدن وجود دارد و کمال دست نیافتنی است. آموزش پایه ای است که هر چیز دیگری به آن بستگی دارد. وقتی معامله واقعی بر سر راه شما قرار می گیرد، داشتن مهارت هایی برای انجام کارهایی که از طریق تکرار در شما تعبیه شده است، به شما کمک می کند.

۳. ترس از شکست، بزرگترین ترس ناشناخته ای است که هر آتش نشان همیشه به همراه خود دارد.

ما با غرور هم مرز هستیم، در میان شهر همانند زمانیکه در مکان خود هستیم، در حال رفت و آمد هستیم، به شرایط اضطراری پاسخ می دهیم، تلاش می کنیم تا با اطمینان کار کنیم و در نهایت درخشش اعتماد عمومی را کسب کنیم.

اما در نیمه شب، وقتی کسی جز شما و افکاری که در ذهن شماست، وجود ندارد، همه چیز خیلی روشن نیست. درواقع، در ذهن شما بیش از یک میلیون سناریو پخش می شود و شما سوال می کنید که آیا آنچه برای پاسخ دادن لازم است دارید یا خیر.

بازی چه می شود اگر پایان خوبی نداشته باشد؟

• اگر قطاری که معمولاً بدون توجه به شهر و محیط اطرافش می چرخد ​​از خطوط ریلی خارج شود و ابر سمی گاز کلر و آمونیاک بدون آب در فضا پخش شود، چه می شود؟
• اگر کودکی که به طور معمول شبانه می خوابد در سه صبح نتواند نفس بکشد، چه می شود؟
• چه می شود اگر کامیونی که ضایعات فلزی دارد، خیلی سریع منحنی خیابان را بپیماید و روی اتومبیلی پر از بچه های دانشگاه افتاده و آنها را به دام بیندازد، آنها را فشرده کند. تنها کاری که می توانید انجام دهید تماشای خونریزی آنها تا مرگ است، در حالی که  در نهایت جرثقیلی که آنها را آزاد خواهد کرد به آرامی خزش می کند…
• اگر بچه ای که تصمیم گرفت خود را حلق آویز کند و ممکن بود بتوان در آخرین ثانیه نظرش را تغییر داد، اما شما یک ثانیه دیر برسید و کار از کار گذشته باشد، چه می شود؟
• اگر آتش بشدت شعله ور باشد و یک خانواده پنج نفره به اندازه ۳ فوت از جایی که ایستاده اید، در حالیکه نمی توانید حتی ۱ اینچ نزدیکتر شوید، می سوختند و صدای فریاد آنها تنها چیزی است که از آنها باقی می ماند، شما چه کاری جز خاموش کردن آتش می توانید انجام دهید؟

شکست یک گزینه نیست. “تلاش بی نظیر” در اطفاء حریق وجود ندارد. موفقیت وجود دارد و شکست نیز وجود دارد.

موفقیت همان چیزی است که اطفاء حریق را عالی می کند. شکست، روح آتش نشان را خرد می کند، اعتماد به نفس او را سلب کرده و شخصیتش را تخریب می کند. این بزرگترین ترس ناگفته ای است که هر آتش نشان با خود حمل می کند.

۴. ما با شغلی زندگی می کنیم که خطر مبتلا به سرطان در آن بسیار زیاد است.

هیچ کس نمی خواهد بمیرد. این که می گویند، می خواهیم بمیریم تا دیگران زنده بمانند یک افسانه است. کاری که ما انجام خواهیم داد این است که برای نجات افراد از شانسی مضحک استفاده می کنیم اگر و فقط اگر، ذره ای این امکان وجود دارد که ما زنده بیرون بیاییم. هیچ یک از آتش نشانانی که در آتش سوزی، ریزش، تصادف یا انفجار جان خود را از دست می دهند، این کار را با میل و رغبت انجام نمی دهند. فکر کردن به چیزی جز این، توهین به صداقت زندگی است.

مرگ آتش نشان در حین نجات جسورانه، جایی که تصاویر یک آتش نشان قهرمان در صفحه های عمومی مورد ستایش قرار می گیرد، نیست، آتش نشان در تنهایی می میرد، در رختخواب، در رنج و عذاب، دردی که مورفین بی حس کرده است، فقط چند نفر در کنار ما هستند، آنهایی که در طول مبارزه با ما ماندند…

ما از سرطان می میریم. چیزهایی که می سوزند سموم ساطع می کنند که مدتها پس از خاموش شدن آتش در آنها تنفس می کنیم.

• گازوئیل موجود در ایستگاه که هیچ سیستمی قادر به گرفتن آن نیست.
• میلیون ها ماده شیمیایی که در هنگام آتش سوزی ماشین ایجاد می شود.
• آزبستی که تنفس می کنیم.
• گرد و غباری که در ریه ها و روی پوست ما قرار می گیرد.

۵. چیزهایی که ما در این حرفه می بینیم بدتر از آن است که تصور کنید.

در حالی که به سرکار می روید و حال خوبی دارید اما، ذهن شما در اثر کار مداوم، در مواجهه با مرگ، تغییر شکل، جنون و بیماری به یک امر عادی تبدیل می شود.  احساس عذاب، همیشه، آگاهانه یا ناخودآگاه با شما خواهد بود، مهم نیست؛ مهم این است که چگونه از پس آن برمی آیید.

محکم ترین افراد در بین ما آنقدرها سخت نیستند، بلکه آنها سالم ترین ها هستند. این افراد کسانی هستند که بیشترین رنج را می کشند و آسیب های خود را با شجاعت پنهان می کنند. آنها فقط کنار می آیند و هر روز را به بهترین شکل ممکن پشت سر می گذارند.

اطفای حریق چیزی بیشتر از روشی برای تأمین معاش است. این راهی برای زندگی است. اما هیچ چیز در زندگی رایگان نیست.

حتی کسانی که به اندازه کافی خوش شانس هستند و بزرگترین شغل جهان را دارند، ارزش شغل آتش نشانی را می دانند، ما از همگان محافظت می کنیم و به آنها را خدمت می کنیم.

سازمان آتش نشانی