جهت مشاوره و خرید میتوانید با کارشناسان ما در ارتباط باشید 57854-021
سیستم های اعلام حریق یکی از سیستم های محافظت در برابر آتش است که می تواند در زمان آتش سوزی، زنگ هشدار را به صدا آورد و تمامی افراد حاضر در صحنه را از آتش سوزی باخبر می سازد. سیستم های اعلام حریق در انواع مختلفی موجود هستند و در ادامه قصد داریم تا به سیستم اعلام حریق چیست، سیستم چگونه کار می کند و اجزای سیستم اعلام حریق بپردازیم، در ادامه همراه همیار انرژی باشید.
سیستم اعلام حریق متشکل از دستگاه‌های الکترونیکی مختلفی است که با هم کار می کنند تا آتش سوزی یا سایر موارد اضطراری را شناسایی کنند و اطلاع دهند. در طول سال‌ها، سیستم های اعلام حریق به طور فزاینده ای پیچیده شده اند، بنابراین همیار انرژی راهنمای سیستم اعلام حریق گردآوری کرده است تا به شما کمک کند تا تمام اجزای یک سیستم اعلام حریق را درک کنید و از این فناوری ضروری حداکثر استفاده را ببرید.
از زمانی که فرانسیس رابینز آپتون، یکی از همکاران توماس ادیسون، اولین سیستم هشدار خودکار را در سال 1890 ثبت اختراع کرد، از آن زمان تاکنون سیستم های اعلام حریق به طور قابل توجهی تکامل یافته اند. دوازده سال بعد، در انگلستان، جورج اندرو داربی اولین سیستم های تشخیص گرما و دود را توسعه داد. در نتیجه در سال 1965، برای اولین بار سیستم اعلام دود با باتری ظاهر شد. از دهه 1980، آیین نامه‌های ساختمانی مستلزم نصب و استفاده از دتکتورهای دود با باتری بودند.
هدف اصلی سیستم اعلام حریق تشخیص حریق، اطلاع رسانی سریع به ساکنان ساختمان و ارائه خدمات اضطراری از یک مکان کنترل شده و نظارت شده مرکزی است. این سیستم ها همچنین نظارت می کنند و مکان و منشأ آلارم ها را شناسایی می کنند. به علاوه مشکلات اتصالات و سیم کشی را که ممکن است از عملکرد صحیح سیستم اعلام حریق جلوگیری کند، تشخیص می دهند.
اساساً سیستم های اعلام حریق چهار عملکرد اصلی دارند: تشخیص، هشدار، نظارت و کنترل. این سیستم های بسیار پیشرفته؛ از شبکه‌ای از لوازم، دستگاه ها و کنترل پنل ها برای انجام این چهار عملکرد استفاده می کنند. برای کمک به شما در درک بهتر عملکرد یک سیستم هشدار، در ادامه به توضیح هر جزء خواهیم پرداخت.
سیستم اعلام حریق از اجزای زیادی تشکیل شده است که عبارتند از:
کنترل پنل اعلام حریق که معمولاً به اختصار FACU نامیده می‌شود درواقع “مغز” سیستم است. این پنل پیام ها را از دستگاه های آغازگر دریافت می کند (که به عنوان ورودی نیز شناخته می شوند) و عملکردهای زیر را انجام می دهد.
روشن کردن اعلان‌ها:
با دریافت سیگنال از ورودی ها، FACU دستگاه های اطلاع رسانی لازم را که به عنوان خروجی نیز شناخته می شوند، روشن می کند. به افراد اطراف هشدار می دهد که مشکلی رخ داده است.
اطلاع رسانی به سیستم آسانسور:
FACU همچنین به آسانسورها اطلاع می دهد و امکان انتقال افراد توسط آسانسور را به منطقه پر از شعله یا دود از بین می برد.
خاموش شدن سیستم HVAC:
این سیستم اگر دود را در مجرای هوا تشخیص دهد، بسیاری از سیستم اعلام حریق، واحد انتقال هوا را خاموش می کند. بنابراین از انتشار دود به سایر قسمت های ساختمان جلوگیری می کند.
مرکز مانیتورینگ زنگ هشدار:
FACU همچنین به یک ایستگاه نظارت از راه دور هشدار می دهد که به خدمات اضطراری اطلاع می دهد.
انواع سیستم اعلام حریق شامل آدرس پذیر و غیر آدرس پذیر می باشد.
آدرس پذیر: پنل های آدرس پذیر همه اجزای هشدار را به صورت جداگانه نظارت می کنند. هر دستگاه دارای یک آدرس مجزا است که به پنل اجازه می دهد تا از وضعیت آن مطلع شود، مانند اینکه آیا به طور معمول کار می کند یا دارای مشکل است. به عنوان مثال، سیستم های آدرس پذیر به افرادی که در پذیرش هتل کار می کنند این امکان را می دهند که با نگاه کردن به نمایشگر پانل هشدار، مکان دقیق رویداد را بدانند.
غیر آدرس پذیر: این نوع سیستم همه دستگاه های راه اندازی را در زون ها قرار می دهد، به این معنی که کاربران از نظر فیزیکی باید هر دستگاه را در آن زون بررسی کنند تا دستگاه هشدار را پیدا کنند. به عنوان مثال، اگر شما یک سیستم غیر آدرس پذیر دارید و زنگ هشدار به صدا در می آید، چیزی شبیه به «منطقه زنگ هشدار 3، طبقه چهارم» به شما می گوید.
اکثر مدیران سیستم های آدرس پذیر را ترجیح می دهند، زیرا آن ها به شما این امکان را می دهند که بدانید حریق در کدام طبقه اتفاق افتاده است و وضعیت را خیلی سریع تر ارزیابی کنید. برخی از چنل های اعلام حریق همچنین می توانند به ایستگاه های نظارت از راه دور هشدار دهند و با آتش نشانی نیز تماس بگیرند.
دستگاه های راه اندازی آلارم ها را راه‌اندازی می کنند و درست مانند پنل های هشدار، می توانند آدرس پذیر یا غیر آدرس پذیر باشند. برخی از دستگاه های راه اندازی، مانند سوئیچ های جریان آب، به طور سنتی غیر آدرس پذیر هستند، اما به ماژول های آدرس پذیر متصل می شوند. سوئیچ ها می توانند آدرس های خاصی داشته باشند که به آن ها اجازه می دهند با سیستم های آدرس پذیر ارتباط برقرار کنند.
این دستگاهی است که به صورت دستی کار می کند و هنگامی که کسی دستگیره آن را می کشد، سیگنال هشدار را راه‌اندازی می کند. در حالی که دود ممکن است چند دقیقه طول بکشد تا به آشکارساز دود برسد، می توانید یک ایستگاه را در عرض چند ثانیه پس از آتش سوزی یا سایر موارد اضطراری فعال کنید، که امکان تخلیه سریعتر و زمان واکنش سریعتر توسط آتش نشانی را فراهم می کند.
ایستگاه های کششی در اندازه ها و اشکال مختلف موجود هستند و در صورت درخواست می توانند با پوشش‌های محافظ ارائه شوند.
دتکتور دود وسیله ای است که وقتی دود را حس کند، سیگنال هشدار را راه اندازی می کند. این دستگاه ها بسته به نوع سنسوری که برای تشخیص ذرات دود استفاده می کنند، دو دسته دارند.
دتکتور یونیزاسیون: این آشکارسازها حاوی آثار کوچکی از مواد رادیواکتیو بین دو صفحه دارای بار الکتریکی هستند. یون ها بین این دو صفحه باردار جریان دارند، اما ذرات دود این را مختل می کنند. اگر این اتفاق بیفتد، آشکارساز دود خاموش می شود.
دتکتور فوتوالکتریک: آشکارسازهای فوتوالکتریک پرتوهای نور LED را در محفظه تشخیص خود ساطع می کنند. وقتی ذرات دود وارد این محفظه می شوند، پرتو نور را پراکنده می کنند و بخشی از آن را روی حسگر فوتوالکتریک آشکارساز منحرف می کنند. هنگامی که سنسور این نور را تشخیص می دهد، زنگ هشدار خاموش می شود.
داکت دتکتورها دتکتورهای دود هستند که در کانال های تهویه مطبوع و گرمایش نصب می شوند. آن ها واحدهای هواساز را خاموش می کنند و از عبور دود از طریق کانال های هوا در سراسر ساختمان جلوگیری می کنند.
آشکارسازهای حرارتی دستگاه های تشخیص حریق مجهز به حسگرهایی هستند که نسبت به گرما پاسخ می دهند. دو نوع اصلی از آشکارسازهای حرارتی موجود است.
آشکارسازهای حرارتی نرخ افزایش:
این نوع آشکارساز حرارت در صورتی که دما با سرعتی که از مقدار مشخص شده بیشتر شود پاسخ می دهد.
دتکتورهای حرارتی دما ثابت:
حرارتی دمای ثابت زمانی پاسخ خواهند داد، که عناصر عملیاتی آنها به دمای از پیش تعیین شده برسد یا از آن فراتر رود.
این نوع آشکارساز دود یک پرتو نور را در سراسر ناحیه محافظت می کند. اگر دود از مسیر پرتو عبور کند، آشکارساز پاسخ خواهد داد.
این نوع آشکارساز از لوله‌هایی برای رساندن هوا یا دود به یک آشکارساز مرکزی مجهز به حسگر استفاده می‌کند. در نتیجه می تواند تغییرات جزئی در ترکیب شیمیایی هوا را تشخیص دهد. این دتکتورها معمولا بسیار حساس اند.
سوئیچ های جریان آب از پاروهایی استفاده می کنند که در داخل لوله های پر از آب قرار دارند که در صورت جریان آب عمل می کنند. در سیستم های اسپرینکلر، طراحی آن ها اجازه می دهد تا در صورتی که آب فقط از یک آبپاش جریان دارد، کار کنند.
این دستگاه ها یک اعلان دیداری یا شنیداری ارسال می کنند تا به ساکنان ساختمان برای تخلیه هشدار دهند.
وسایل شنیداری شامل آژیر، زنگ و بوق است.
برخی از سیستم اعلام حریق دارای شماره گیر داخلی یا خارجی هستند که برای تماس با مراکز نظارت یا ایستگاه های دریافت هشدار استفاده می شوند. ارتباط دهنده ها می توانند از سیگنال های رادیویی، خطوط تلفن یا اتصال به اینترنت برای حفظ تماس استفاده کنند. پنل ها ممکن است شماره گیر داخلی یا ارتباط دهنده داشته باشند.
نیاز به مشاوره دارید؟
021-57854
مشاوره - خرید و شارژ کپسول آتش نشانی داخلی 100
مشاوره و خرید تجهیزات اعلام و اطفای حریق داخلی 108
